| Nawigacja |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
keiko ceni przedmioty w dzieciństwie ojciec
garncarz zabierał ją do warsztatu
uczył napełniać gliniane naczynia człowiekiem
przez 20 lat keiko zgromadziła w domu
setki ludzkich pragnień zaklętych w porcelanę
pieczołowicie wycierajac kurz jedwabną chustką
wyraźnie wyczuwała pod palcami bezradność
która sprawia że człowiek dla własnego dobra
staje się kamieniem
znała to uczucie nie jeden raz
zamieniano ją w broszkę i wpięta w klawiaturę
posłusznie oddawała spotkanie z kochankiem
zgwałcona nie śmiała potem spojrzeć mu w oczy
chciała tylko spać
próbowała wyrzucić je
ale tak trudno przeciwstawić się potrzebie
kiedy wczoraj te wszystkie przedmioty zadrżały
i oszalałe zaczęły biegać po mieszkaniu
keiko krzyczała razem z nimi
|
|
|
|
|
|
| |
Desperaci 11663 odwiedzający |
|
|
|
|
|
|
|
